Τρίτη, Δεκεμβρίου 29, 2015

Η ποίηση του κόσμου

Adam Zagajewski: δυο ποιήματα*

Δυο ποιήματα του Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι

Adam Zagajewski (1945-) - Wikipedia, the free encyclopedia

- το ένα, μάλιστα, είχε παραχωρηθεί στη μεταφράστριά του, Μπεάτα Ζουλκιέβιτς, πριν καν δημοσιευθεί στα πολωνικά.

Σαντάλια
Τα σαντάλια που αγόρασα πριν πολλά χρόνια
με είκοσι ευρώ
στον ελληνικό χωριό Θεολόγος
του νησιού Θάσος
δεν φθείρονται καθόλου,
όλο σαν καινούργια είναι.
Μάλλον έχω αποκτήσει,
εντελώς τυχαία,
τα σαντάλια του ερημίτη, του αγίου.
Πόσο πρέπει να υποφέρουν
κουβαλώντας έναν κοινό αμαρτωλό.

μετάφραση: Μπεάτα Ζουλκιέβιτς

[Αυτό το ποίημα ο Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι το διάβασε στην συνάντηση με τους μεταφραστές της πολωνικής λογοτεχνίας το καλοκαίρι του 2013 και ευγενικά το παραχώρησε, τότε αδημοσίευτο ακόμα, στην μεταφράστρια, για τους αναγνώστες του Books’ Journal]

************************************

Σαν βασιλιάς της Ασiνης

Σαν τον βασιλιά της Ασίνης στον Σεφέρη – σκέφτηκα,
ενθυμούμενος αυτό το εξαιρετικό ποίημα:
λιοπύρι, γαλήνια θάλασσα, κενό κάτω απ’ την χρυσή προσωπίδα,
δυο άτομα στο κανό, βουβά βράχια,
ογκώδης κόσμος, και από απέναντι μόνο
η «Ασίνη» και ο άρχοντάς της – μια μόνο λέξη
σ’ ολόκληρη την Ιλιάδα,
η πιο σύντομη αναφορά στον κατάλογο των πλοίων.
Κι εγώ πολλές φορές αναζητούσα τους απόντες –
σε τόσες πόλεις, στο αεροπλάνο, στα ερείπια
των ηττημένων εξεγέρσεων, συνομοσπονδιών,
στην αποτυχημένη εκδρομή στις Συρακούσες,
στις μακρινές βόλτες στο Παρίσι,
στην ακτή του ωκεανού, στον οποίο
θα βυθίζονταν ολόκληρη ήπειρος.
Σαν τον βασιλιά της Ασίνης στον Σεφέρη, σκέφτηκα –
τίποτα κάτω απ’ τη χρυσή προσωπίδα, ζωντανή απουσία –
μα το κενό αυτό κάθε στιγμή μπορεί
να γεμίσει, αφού μπορεί να συμβεί,
ο βασιλιάς ξαφνικά να γυρίσει και ο χρυσός να λάμψει θριαμβευτικά.
Στον κήπο κουνιούνται οι υγροί θάμνοι του φραγκοστάφυλου,
ο άνεμος φυσάει. Να ξέρεις πως περιμένουμε. Συνέχεια περιμένουμε.

[Από τη συλλογή Το αόρατο χέρι /Niewidzialna ręka, 2009/]
μετάφραση: Μπεάτα Ζουλκιέβιτς