Κυριακή, Ιουνίου 12, 2011

ΤΟ ΣΠΑΘΙ


ΤΟ ΣΠΑΘΙ


Σερνόμουν βαθιά στη γη σε κάτι μαυρομουχλιασμένα λα-
γούμια. Το σπαθί αυλάκωσε τα σκοτάδια και προχωρούσε κατά
πάνω μου απειλητικά. Έκλεισα τα μάτια κι είπα μια μικρή προσ-
ευχή, όλη όλη δυο λόγια. Πού περίσσευε τόπος να κάνω το 
σταυρό μου, έτσι που ήμουν σφηνωμένος σαν την ψίχα μέσα
στο ξύλο του κλώνου.
Περάσανε λίγες στιγμές θανάσιμης αγωνίας' το λαγούμι αντη-
χούσε ως πέρας τους χτύπους της καρδιάς μου. Δειλά δειλά
ξανάνοιξα τα βλεφαρα.
Δεν μπορούσα να πιστέψω τα μάτια μου. Μια στραφτερή δέσμη
φως, ολόιδια με το σπαθί που είδα, χυνόταν από την τρύπα
στο βάθος. Γύρω στο άνοιγμα θροΐζανε λουλούδια.
Άρχισα να γελώ και να κλαίω βγάζοντας άναρθρες κραυγές
όπως τ΄αγρίμια.
Ε. Χ. Γονατάς (1924-2006)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ATZENTA : Aύριο Σάββατο 30 Μαρτίου θα διεξαχθεί το Περιπατητικό Συνέδριο του Αναγνώστη

  Τι θα γίνει στο Περιπατητικό Συνέδριο του Αναγνώστη ...