Κυριακή, Νοεμβρίου 21, 2010

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΓΩ ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ,
Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ!

Αποσπάσματα από της συνέντευξη του Φίλιπ Ροθ
στην Κατερίνα Οικονομάκου (Ελευθεροτυπία, 20/11/2010)
[...................]

- Τα τέσσερα τελευταία βιβλία σας χαρακτηρίζονται από πολύ σκοτεινή διάθεση.

«Δεν δικαιολογείται με τέτοια θέα, έτσι; Νομίζω ότι ένας συγγραφέας εξερευνά εκείνα τα θέματα που τον ενδιαφέρουν στη δεδομένη εποχή της ζωής του, θέματα που συνδέονται με την άμεση εμπειρία του. Βρίσκομαι κι ο ίδιος κοντά στον θάνατο. Πολλοί φίλοι μου έχουν πεθάνει. Κοιτάζω γύρω μου και είναι σαν να περπατώ μέσα σε νεκροταφείο. Δεν είμαι εγώ λοιπόν αυτός που έχει εμμονή με το θάνατο. Είναι η ζωή που έχει εμμονή με το θάνατο. Το ίδιο συμβαίνει με την αρρώστια. Οι ηλικιωμένοι τα πάνε καλά με τους γιατρούς, τους επισκέπτονται συχνά».

- Στον «Καθένα», ο ήρωας λέει σε κάποιο σημείο ότι «τα γηρατειά είναι σφαγείο». Υπάρχει, λέτε, τίποτε το θετικό που να συνοδεύει τα γηρατειά;

«Μπα, δεν νομίζω... Είδατε, το σκέφτηκα λίγο. Ε, λοιπόν όχι, δεν μου έρχεται τίποτε. Οχι. Το μόνο καλό που σου συμβαίνει όταν γερνάς, είναι μόνο ό,τι δεν συμβαδίζει με το γήρας. Δηλαδή, στο βαθμό που έχει κανείς τη φυσική κατάσταση που του επιτρέπει να κάνει όσα έκανε και νεότερος, τότε τα γηρατειά δεν είναι σοβαρό πρόβλημα. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το ρολόι χτυπάει. Δεν ξέρεις πότε θα πάψει να χτυπάει. Ξέρεις, όμως, ότι θα πάψει. Κι έτσι ζεις με τη θλίψη ότι όλο αυτό πλησιάζει στο τέλος. Είναι βαρύ. Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρύ. Δεν ξέρω λοιπόν τίποτε θετικό που να συνοδεύει τα γηρατειά. Το μόνο καλό που συμβαίνει όταν είσαι γέρος, είναι ότι δεν έχεις πεθάνει ακόμη».

- Στο «Φεύγει το Φάντασμα», τον ήρωά σας, ο οποίος υπήρξε το συγγραφικό alter ego σας, τον περίφημο Νέιθαν Ζούκερμαν, στοιχειώνει ο νεότερος εαυτός του. Εσείς σκέφτεστε ποτέ τον νεότερο εαυτό σας;

«Ναι, βέβαια. Πολύ συχνά. Τον σκέφτομαι και απορώ πώς κατάφερε όσα κατάφερε. Αναρωτιέμαι πώς μπόρεσε να κάνει τα ηλίθια λάθη που έκανε -ειδικά αυτό. Κάποτε φτάνεις να κοιτάζεις πίσω και να αναρωτιέσαι πώς έφτασες εδώ -όταν όλες οι εκκρεμότητες έχουν τακτοποιηθεί, όλα τα ζητήματα έχουν διευθετηθεί, τα λάθη έχουν γίνει, όταν έχει επιτευχθεί ό,τι ήταν να επιτευχθεί. Ωστόσο, ευχαρίστως θα ζούσα χωρίς την οπτική γωνία των γηρατειών. Ευχαρίστως θα γινόμουν πάλι δεκαεννιά. Α, ναι, τα δεκαεννιά είναι μια θαυμάσια ηλικία. Αλήθεια, όταν σκέφτεστε τον εαυτό σας, πόσων χρόνων αισθάνεστε πως είστε;».

- Γιατί έχει σημασία σε ποια ηλικία αισθάνεται κανείς πώς είναι;

«Εχει μεγάλο ενδιαφέρον. Νομίζω ότι φαντάζεται κανείς τον εαυτό του στην ηλικία της οποίας έχει τη διάθεση. Αν όταν σκέφτεστε τον εαυτό σας είστε 16, για παράδειγμα, τότε σημαίνει ότι έχετε τη διάθεση των δεκαέξι χρόνων. Δεν σκεφτόμαστε πάντα τον εαυτό μας στην ίδια ηλικία».

- Και τα ηλίθια λάθη για τα οποία μιλήσατε, ποια είναι;

«Το ηλίθιο λάθος μου ήταν ότι δεν είπα κάποια όχι. Υπήρξα πολύ πεισματάρης. Αλλά όχι αρκετά. Οχι αρκετά».

[......................]

- Ο Μπάκι (ΣΣ.: ο ήρωας του μυθιστορήματος του Ροθ  "Νέμεση") πιστεύει στον Θεό και η πίστη του δεν κλονίζεται ούτε στιγμή. Υπήρξε περίοδος της ζωής σας που πιστεύατε κι εσείς στον Θεό;

«Καμιά απολύτως. Ποτέ μου δεν πίστεψα στην ύπαρξη κάποιου Θεού, ούτε ακόμη όταν ήμουν παιδί. Ο Μπάκι, όμως, είναι εξοργισμένος, γιατί πιστεύει ότι ο Θεός έφτιαξε τα πάντα. Κι αν έφτιαξε τα πάντα, τότε έφτιαξε και την ασθένεια. Αλλά δεν αμφισβητεί την ύπαρξή του».

- Εχετε πει ότι το γεγονός πως είστε Εβραίος έχει συμβεί να εγείρει κάποια ηθική απαίτηση. Για ποιο λόγο;

«Οταν εξέδωσα τα πρώτα μου βιβλία, λίγο μετά τα είκοσι, υπήρξαν κάποιες οργισμένες αντιδράσεις από ένα μέρος της εβραϊκής κοινότητας. Με αποκαλούσαν αντισημίτη και Εβραίο που μισεί τον εαυτό του. Δεν μου άρεσε. Είχα βρεθεί σε μια πολύ περίεργη θέση, γιατί η δουλειά μου εκλαμβανόταν ως προσβλητική από ανθρώπους που είχαν υποστεί προσβολές, διακρίσεις και διώξεις. Ηταν μια δύσκολη συνθήκη. Πίστευα και πιστεύω ότι με κατηγορούσαν άδικα. Ωστόσο κατανοώ την οπτική γωνία τους. Ο πόλεμος είχε τελειώσει μόλις μια δεκαετία νωρίτερα. Οι άνθρωποι ήταν ακόμη φοβισμένοι. Γι' αυτό αντέδρασαν με το συναίσθημα, όχι με τη λογική».

- Τι διαβάζετε αυτήν την περίοδο;

«Μόλις διάβασα μια βιογραφία του ποιητή e.e.cummings. Την είχα ξαναδιαβάσει πριν από πολλά χρόνια. Προτιμώ να διαβάζω βιογραφίες, παρά μυθοπλασία».

- Γιατί;

«Με έχει κουράσει η μυθοπλασία, την έχω βαρεθεί».

- Την έχετε βαρεθεί και ως συγγραφέας;

«Ναι, αυτόν τον καιρό τη βαριέμαι. Δεν γράφω, κάνω άλλα πράγματα. Αλλά αυτό, βεβαίως, είναι προσωρινό. Αλλωστε, δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο. Εδώ και 55 χρόνια κάνω κάθε μέρα το ίδιο πράγμα. Και αυτή η δουλειά δεν γίνεται ποτέ ευκολότερη. Για έναν πολύ απλό λόγο: μπορεί να γράφω για 25, 35, 45 χρόνια, αλλά κάθε φορά γράφω ένα βιβλίο που δεν έχω ξαναγράψει. Ετσι δεν ξέρω και πώς να το γράψω. Κανείς δεν ξέρει πώς να το γράψει. Γιατί δεν υπάρχει. Οφείλω να διδάξω τον εαυτό μου πώς να γράψει το βιβλίο. Με αυτό παλεύεις συνέχεια σαν συγγραφέας. Είναι σκληρή δουλειά. Υπάρχουν πολλές σκληρές δουλειές στον κόσμο - υπάρχει η δουλειά του ανθρακωρύχου, του αστροναύτη, του θηριοδαμαστή και του συγγραφέα».

[.....................]

- Δεν έχετε ενδιαφέρον ή περιέργεια για τη σύγχρονη πεζογραφία;

«Οχι, κανένα. Δεν ξέρω τους λόγους, μπορώ μόνο να σας πω ότι δεν ενδιαφέρομαι. Τα τελευταία πέντε χρόνια έχω επιστρέψει σε συγγραφείς που διάβαζα στη νεότητά μου. Διαβάζω Κόνραντ, Ντοστογιέφσκι, Τουργκένιεφ. Αντί να διαβάζω ό,τι καινούργιο κυκλοφορεί, γιατί να μην ξαναδιαβάσω έργα που ήδη ξέρω ότι είναι σπουδαία; Επειτα, όταν διαβάζει κανείς ένα κλασικό έργο σε μεγαλύτερη ηλικία, είναι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος από εκείνον που το διάβασε την πρώτη φορά».

Καθώς αποχαιρετιόμαστε μου λέει ότι το ίδιο βράδυ σκοπεύει να επιστρέψει στο σπίτι του στο Κονέτικατ, στην απομόνωση.

- Δεν είναι δύσκολο να αποχωρίζεστε αυτή τη θέα (ΣΣ.: ενν. τη θέα του Μανχάταν); Δεν σας λείπει η έντονη ζωή της πόλης;

«Οχι, καθόλου. Τα έχω χορτάσει».

- Μπορεί δηλαδή να υπάρχει τελικά και κάτι καλό έπειτα από κάποια ηλικία -μπορεί ένας άνθρωπος να έχει ζήσει τα πάντα, να έχει ζήσει έντονα και να αισθάνεται χορτάτος.

«Αλλά, θέλεις κι άλλο. Πάντα θέλεις κι άλλο. Στην πραγματικότητα είναι πολύ μελαγχολικό. Δεν το σκέφτομαι συχνά».

- Ενώ νεότερος το σκεφτόσασταν συχνότερα;

«Εννοείτε τον θάνατο; Σκεφτόμουν τον θάνατο όταν ήμουν έφηβος. Τρομοκρατούσα τον εαυτό μου με σκέψεις θανάτου. Κι έπειτα πάλι μετά τα είκοσι. Εκτοτε, όχι. Μεγαλώνοντας ενεργοποιείται ένα είδος προστατευτικού μηχανισμού». 

- Πώς έχει αλλάξει η αμερικανική κοινωνία την τελευταία διετία, έπειτα από την εκλογή του Ομπάμα;

«Είναι ολοφάνερο ότι έχει κάνει μια πολύ σαφή και μεγάλη στροφή προς τα δεξιά. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Μπους, η κοινωνία είχε μετατοπιστεί προς τα αριστερά κι έτσι είχαμε την εκλογική έκρηξη του Μπαράκ Ομπάμα.
Και οι νομοθετικοί στόχοι του Ομπάμα έτειναν προς τα αριστερά. Σήμερα, εξαιτίας της ύφεσης -την οποία η μεγάλη μάζα των ανθρώπων δεν κατανοεί- οι Αμερικανοί έχουν θυμώσει με τον πρόεδρο και γι' αυτό έχουν κάνει δεξιά στροφή. Το φοβερό είναι ότι οι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους. Και φαντάζονται ότι οι Ρεπουμπλικανοί είναι πιο ικανοί να διαχειριστούν την κατάσταση. Τους περιμένει μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Και δεν πρόκειται απλώς για Ρεπουμπλικανούς, αλλά για το χειρότερο είδος Ρεπουμπλικανών. Ξέρετε, στη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου υπήρχε ένα κόμμα, οι Know Nothings. Αυτοί οι Ρεπουμπλικανοί του Tea Party είναι οι Know Nothings. Απολύτως ανίδεοι γύρω τόσο από τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα όσο και από την αποστολή και τις υποχρεώσεις της κυβέρνησης».

- Πώς αξιολογείτε το έργο της κυβέρνησης Ομπάμα αυτά τα δύο χρόνια;

«Νομίζω ότι χωρίς το πακέτο διάσωσης των τραπεζών, θα ήμασταν τώρα σε πολύ, πολύ βαθιά οικονομική κρίση. Ο Ομπάμα και το επιτελείο του κληρονόμησαν μια οικονομική κόλαση. Τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται ούτε σε δεκαοκτώ μήνες ούτε σε δύο χρόνια. Δεν θα έχουν λυθεί ούτε σε τέσσερα.
Η μεγάλη οικονομική κρίση του 1929 δεν ξεπεράστηκε ούτε σε δύο ούτε σε έξι ούτε σε οκτώ χρόνια. Μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος και ξεπεράστηκε».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

«Όλβιος όστις ιστορίας έσχε μάθησιν»(Ευριπίδης) : «Ο Χίτλερ και οι Απόστολοι του Κακού» /Ντοκιμαντέρ (2016)

Αντικειμενικό πορτρέτο, βασισμένο σε έγχρωμα αρχεία, του Αδόλφου Χίτλερ και των ανδρών γύρω του, που ήταν οι  υπεύθυνοι για την επιτυχία του...