Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 27, 2007

Κάνιστρο εκλεκτής Ποίησης-- Δ. Παπαδίτσας

Δημήτρης Παπαδίτσας
(1922-1987)

ΚΙΤΡΙΕΣ*

Ι

Κατεβαίναμε λόφους
Στο κάθε βήμα μια έκκρηξη ελαιώνα έσπαζε σε διαμαντικά
το μάτι
Η αίσθηση ήταν άσπρη
Το χέρι όπως σύννεφο του φεβρουαρίου κατέβαινε σ' αρχαίες
ψηφίδες
Ήλιος και αγέρι και ρυάκια καστανής μου γης
Κι ούτε ένα φύλλο δρυός χωρίς κι έναν Ερμή κατάκοπο
Χωρίς Νιόβης παράπονο
Χωρίς σαράκι στη Σκυλλούντα ή στη Φρυγία
Ήταν εκείνη τη στιγμή που η θάλασσα σα να 'πεσε απ' το
χέρι τ' ουρανού σκέπαζε ναυάγια
Και μου 'φερνε στο νου ερωτήματα του Ινδδιστίρα*
Κι αντίλαλους από το δάσος του αίγαγρου:
"Το παν αέναον είναι"

Το παν αέναον είναι;

*Κιτριές Μάνης, 1974
* Ινδδιστίρας, Πρόσωπο ινδικών κειμένων

Δεν υπάρχουν σχόλια: